Wednesday 26 September 2007

Detestablemente odioso


Detesto tener un chocolate enfrente y no poder dejarlo de lado o tenerlo guardado y no poder dejar de pensar en él; detesto no encontrar lo que busco mientras en mi cabeza pasan las imágenes de la última vez que lo vi - si tan sólo recordara dónde (...)-; detesto no recordar algo o no poder dar una respuesta tras haber estudiado el asunto; detesto no saber reaccionar de la manera adecuada en un momento dado, luego de haber errado en lo mismo sucesivamente; pero más que todo aquello, detesto frenar ante el miedo.. no poder abrir los ojos y ser.. odio el nerviosismo; congelarme ante la incertidumbre, ante el pánico frente al supuesto peligro - que en la mayoría de los casos, no es más que producto de mi propia inseguridad - , desencadenado en un ataque de histeria interna, que a veces no se manifiesta más que en una actitud de indiferencia.

2 Comments:

Blogger yellow submarine. said...

por qué siempre neutralizamos las reacciones externas?
es lo peor! parecemos muertos sin gritar lo histéricos, felices, rabiosos o estúpidos que nos sentimos!
por eso me encanta cuando te pones toda nerviosina y loo manifiestas, lo encuentro valiente y responsable contigo misma, sabes?
:* yo también te quiero
gracias por tooodos los abrazos

30 September 2007 at 16:15  
Blogger violetaverde said...

Odio conn toda mi alma la verguenza te atrapa , te impide, te coarta, te asfixia, te tiNe y te evidencia....

10 October 2007 at 11:38  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home